به نام خدا
  سرزمین ما زمرد است / ولی در بیابان های تبعید / بهارهای پیاپی / جز زهر بر چهره ی ما نمی پاشد/ ...

   در نگاه اول این بند شعر کمی مبهم و حتّی نامربوط به نظر می رسد ؛  سرزمین ما زمرد است ولی فقط زهر بر چهره ی ما می پاشد !  چه ارتباطی بین زهر و زمرد وجود دارد ؟
 اگر ما اشاره ی ظریف و هنرمندانه ی شاعر را به باوری عامیانه و کهن دریابیم ، زیبایی این بند از شعر را بیش تر درک خواهیم کرد .  برطبق باوری کهن اگر زمّرد را جلوی چشم افعی بگیرند ، افعی کور می شود .  شاعر در این بند  هنرمندانه و با تشبیهی پنهان ( مضمر )  صهیونیست ها را به افعی تشبیه کرده است و سرزمین فلسطین را با تشبیهی آشکار به زمرّد مانند کرده . و در شگفت است که چرا این زمرد ( سرزمین فلسطین ) چشم افعی ( صهیونیست ها ) را نه تنها کور نمی کند بلکه زهر ظلم و ستم آنها، بیش از پیش آوارگان فلسطینی را آزار می دهد . 
     



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: